D.A.B. de Wortketel.

• Het gebruik van de zogenaamde bierkitjes.
• Mout extract in poedervorm en in siroopvorm.  

Het gebruik van de zogenaamde bierkitjes.

Voor diegene die het brouwen met mout wel erg ingewikkeld lijkt. Of niet beschikt over voldoende tijd, bespreken we hier het gebruik van de zogenaamde bierkitjes en het gebruik van mout extract. Hieronder zie je enkele voorbeelden van bierkitjes. Er zijn er echter nog veel meer.

Het gebruik van deze kitjes is in feite erg simpel. Wie een beetje de weg weet in de keuken kan met deze kitjes overweg. Het enige wat we nodig hebben is een vergistingsvat. Kies hiervoor het liefst een glazen gistingsfles omdat deze (ondanks dat ze breekbaar zijn) geen infectie gevaar op leveren bij lang gebruik. Plastic vertoont op den duur kleine haarschuurtjes aan de binnenkant waar bacteriën en schimmels zich in kunnen nestelen. Tevens is het zo dat ondanks dat we over plastic praten en hoe onwaarschijnlijk het ook moge klinken plastic is wel poreus. Nadat we het blik hebben geopend gieten we de stroperige inhoud (in feite ingedikte wort) in de fles. Het blik spoelen we een paar keer na met heet water en ook dat voegen we toe. We vullen nu de fles aan met de voorgeschreven hoeveelheid koud water. Hoeveel dit is staat te lezen op het etiket van het blik. Nu hebben we in onze gistingsfles eigenlijk wort zitten welke nog vergist moet worden. Hiervoor wordt bij het pakket een zakje gist toegevoegd welke we nu zo boven op het bier kunnen strooien. Men doet er echter goed aan deze zogenaamde korrelgist eerst op te lossen in lauwwarm water. Het liefst voor we beginnen met het "brouwen". In de gist zit ook de grootste variatie welke we kunnen toepassen op deze manier van bier maken. Probeer het eens met andere gisten. Je zou bijvoorbeeld kunnen kiezen voor een andere korrelgist. Toch wordt er veel gesproken over de zogenaamde kittjessmaak. Deze wordt waarschijnlijk veroorzaakt door het gebruik van korrelgisten. Uit onderzoek is gebleken dat deze gisten vaak toch sterk verontreinigd zijn. Beter is dus om op een andere manier gisten te verkrijgen. Elke gist heeft bepaalde eigenschappen die we terug vinden in de uiteindelijke smaak van het bier. Er is wel eens gezegd dat gist wel voor 50% verantwoordelijk is voor de smaak. Als je dus bijvoorbeeld kiest voor het opstarten van de gist die je soms onder in flesjes bier tegen komt, gebruik dan wel een bier wat qua type overeen komt met het bier dat je wilt maken. Gebruik dus geen gistdepot van een witbier als je een tripel aan het maken bent. Hoewel dit soms tot verassende resultaten kan leiden levert het meestal een teleurstelling op. Sluit, nadat je de gist hebt toegevoegd, de fles af met een waterslot en laat het gisten bij een temperatuur van rond de twintig graden. Let wel, gist heeft een grotere hekel aan sterke temperatuur schommelingen dan aan een iets lagere temperatuur welke constant is. Het is dus beter te vergisten bij een temperatuur van 17 a 18 graden constant dan bij 20 graden overdag en 15 graden gedurende de nacht. Als het waterslot niet meer "blubt" kan men overgaan tot het bottelen. Dit wordt elders besproken

Mout extract in poedervorm en in siroopvorm.

Een andere manier van brouwen die een mooie introductie in deze hobby kan zijn, is het gebruik van moutextracten. Met behulp van deze extracten is het mogelijk om een grotere variatie te bewerkstelligen dan bij het gebruik van kitjes. Je eigen fantasie is hierbij de beperkende factor. Hoe worden deze extracten nu toegepast?

Bij het gebruik van extracten slaat men het gehele proces van maischen over. Men gaat meteen over naar het koken van het wort. In tegenstelling tot de kitjes moet het wort namelijk nog wel gekookt worden en dient men de hop nog toe te voegen. Na het afwegen van de benodigde hoeveelheden lost men het extract met de eventuele andere ingrediënten op in 10 liter water. De hoeveelheid water is natuurlijk afhankelijk van het recept welke wordt toegepast. Als het geheel is opgelost zet men het op om te koken. Als het wort kookt voegt men de benodigde hoeveelheid bitterhop toe en laat men het geheel een uur koken. De eventuele kruiden en aromahop voegt men 15 minuten voor het einde koken toe. na het koken moet het wort gefilterd worden en kan men het geheel laten vergisten. Breng hiervoor het geheel over naar een vergistingfles. Sluit, nadat je de gist hebt toegevoegd, de fles af met een waterslot en laat het gisten bij een temperatuur van rond de twintig graden. Let wel, gist heeft een grotere hekel aan sterke temperatuur schommelingen dan aan een iets lagere temperatuur welke constant is. Het is dus beter te vergisten bij een temperatuur van 17 a 18 graden constant dan bij 20 graden overdag en 15 graden gedurende de nacht. Als het waterslot niet meer "blubt" kan men overgaan tot het bottelen. Dit wordt elders besproken.